مدتی است که چیزی ننوشته‌ام. آخرین مطلبی که نوشتم به خواست پژوهش‌گاه علوم انسانی بود در نقد کتابی در باب جامعه‌شناسی معرفت که باید منتظر بمانم تا بل‌که منتشر شود و در این‌جا نیز منتشر کنم. تقریبا در یک ماه اخیر دل و دماغی برای هیچ‌کاری نداشتم. بعد هم که خبرهای غمگین کننده به‌ویژه مرگ مرحوم احمد قابل و بعد هم خبر مرگ وبلاگ‌نویسی که قبلا او را نمی‌شناختم (مرحوم ستار بهشتی) بر بار هستی این‌جایی و اکنونی ما افزود و افسوس بر افسوس بود که بر زبان و دل جاری می‌شد. این وضع تا همین «چندی پیش» ادامه داشت تا این‌که ورق برگشت و حال و احوال نو گشت. حالا اندکی احوال‌ام به‌تر است تا آن‌جا که من غیرشاعر گفته‌ام:
از شراب لب او مست شدم چندی پیش
با که‌گویم که از دست شدم چندی پیش
جز دو انگور نچیدم زِگلستان وجود
باده می‌گفت: «تُرا پست شدم چندی پیش»
من‌درآوردی
زیر سقف آسمان 
با آرزوی سلامتی برای شما استاد ارجمند .
همیشه شاد و سرسبز باشید .
منتظر نوشته های جذاب شما هستیم