از حکمت من‌درآوردی
دعوت به فراتر از نابسنده‌گی
آرزو فرزند مواجهه‌ی ما با واقعیّت نابسنده است. پس دل‌خوش داریم که خداوند اگر آفریننده‌ی ما و این واقعیّت نابسنده نباشد، آفریده‌ی ما و آن هست؛ آفریده‌ای که ما را به فراتر از نابسنده‌گی فرامی‌خواند. مشکل امّا این است که آن‌چه ما را به فراتر از نابسنده‌گی فرامی‌خواند، خود به مأمور آشتی ما با نابسنده‌گی بدل شود. شاید هم این مأمور آشتی مانع از غرقه گشتن بیش از پیش ما در واقعیّت نابسنده می‌شود و این مأموریت کوچکی نیست.
زیر سقف آسمان 
دیالوگ یه فیلم یادم اومد وقتی این متن زیبا رو خوندم «یه چیزهایی هست که تو نمیدانی
آیا آفریننده من از آرزوهای من خبر دارد؟